Wolthoorn
leestijd: 2 min

Ik had bier bij de toog gehaald en wurmde mij, twee volle glazen voor mij uitgestoken, door de groepjes die bij de toog stonden, om de tafeltjes heen, naar het tafeltje waar wij zaten. Achter me, boven het geroezemoes uit, spatte een glas in gruzelementen. Ik zette mijn glazen neer, veegde mijn handen af en ging zitten.

Harjo had vier frisse grijze koppen aan de praat, boven pastellen vestjes (de vrouwen) en geruite overhemden (de mannen). Duitsers, een weekendje weg. 'En waar logeren jullie?' De vrouw naast Harjo zei het hem. Hij keek mij aan. Ik haalde mijn schouders op. De vrouw pakte haar smartphone, het scherm lichtte op. 'Hoe komen wij daar straks?' Harjo liet het haar zien. De vrouw bleef bezig met hem. 'En welke vijf dingen moeten we zien in Groningen?'

De ober met zijn zwart giletje, wit overhemd en vlinderstrikje kwam achter de toog vandaan, een stoffer met blik in zijn handen. Hij hurkte bij een tafeltje waar ik langs was gemanoeuvreerd en veegde de scherven op. Toen hij klaar was liep ik naar het groepje mannen dat daar stond met een paar vrouwen.

'Hebben jullie nu een glas witte wijn minder?' Ik gebaarde naar het tafeltje, met de halflege glazen. 'Zal ik er ééntje bijhalen?' Een van de mannen zei: 'Deed jij dat?' De man trok zijn kin omhoog. 'Ik liep erlangs, hoorde iets vallen.' Ik deed mijn handen half omhoog. 'Het enkele feit dat je dat vraagt, maakt dat het niet meer nodig is.' Hij klopte op mijn schouder. 'Aardig van je;' zei een vrouw uit het groepje. Ze greep mijn hand even, die nog vragend in de lucht hing. Ik keek in opmerkzame ogen, gaf een kneepje terug. Ik liep weer terug en ging weer aan het tafeltje van Harjo met de Duitsers zitten. '.... en de Vismarkt;' hoorde ik hem zeggen tegen de Duitsers. 'U moet morgen kibbeling eten. Unbedingt!'

Een week later zag ik die vrouw uit de Wolthoorn terug op de Vismarkt. Ze stond in de witte damp die van de kibbelingfrituur sloeg, en bevoelde een zalm voor ze de vis kocht. Toen ze klaar was waren daar diezelfde ogen. 'Ik lust nu wel een glas wijn.'

Deel dit verhaal
Sponsoren

banner-eigenzinnig-600px.jpg

Ekke Wolters (Zuidwolde, 1953), studeerde in Amsterdam. Woont en werkt in Groningen. Wandelt, tuiniert (groenten), leest. Plezierschrijver.