Toen ik de winkelkar weer in zijn buitenstalling had gemanoeuvreerd en met mijn gevulde boodschappentrolley huiswaarts wilde keren, een wandeling van zoals jullie weten twintig minuten, stapte een wat oudere mevrouw - nou in ieder geval ouder dan ik ben - op mij af en zei plompverloren: "Ik heb een probleem." Dat overviel mij, want ik sta niet bekend als iemand die problemen van bejaarden kan oplossen. Maar al gauw bleek waarom het ging. "U heeft ook een trolley voor de boodschappen, zie ik. Ik ook. Maar kijk eens." Inderdaad, haar donkerrode trolley hing zwaar uit het lid vanwege een afgebroken wieltje. Verder transport onmogelijk. "Tja", zei ik, ook niet zo gauw een oplossing wetend. Toen kreeg ik een idee. "De super bezorgt ook boodschappen, we geven uw boodschappen aan de bezorgdienst mee en dan kunt u daarna kijken naar een nieuwe trolley." "Maar bezorgen kost extra", zei zij eveneens bezorgd. "Geeft niet", zei ik "dat betaal ik dan wel."

Na uitleg heeft de supermarkt haar en haar boodschappen gewoon bij huis afgeleverd zonder extra kosten. En een andere trolley bezorgd, die in de markt ooit was achtergebleven en nooit gereclameerd. Dat kan hier op ons mooie platteland.