Het is 2007, en bovendien koud en nat, de dag na Sint-Maarten en de dag van mijn eerste redactievergadering voor de Keerant, van ruilhandelvereniging de Keerkring. Omdat Sint-Maarten op zondag valt en een deel van de bevolking gelooft dat zondag de dag des heren is en een ander deel het liefst in een winkelstraat Sint-Maarten loopt, mogen de kinderen dit jaar op maandag 12 november hun liedjes afraffelen. Liefst bij het schijnsel van een batterijlichtje aan een plastic hengeltje in een uniforme, door de juf voorgestanste lampion. Ik haast me door de Herestraat om op tijd te kunnen zijn voor de vergadering en moet mijn best doen om de groepjes moeders met kinderen, neefjes, nichtjes, buurkinderen, veel te grote pubers en veel te kleine baby's te ontwijken. Ze rennen met me mee van winkel naar winkel om hun plastic tassen zo vol mogelijk te zingen. Ook een vorm van ruilhandel, een liedje tegen een snoepje. Alleen blijft van het liedje vaak niet veel meer over dan 'smaaten smaaten koeiin staatn, meisje rojje an, sinmatinusan'. En als het snoepje niet naar de smaak van de begeleidende ouder is, kan er geen dankjewel vanaf. Laat staan als de tegenprestatie uit een mandarijntje bestaat, dat is ronduit een belediging. 'Dat lust mijn kind niet, veelste gezond!' Ook de meegesleepte baby's mogen niet vergeten worden. Geen flauw benul hebben die, maar een snoepje, liefst een heel zakje vol lekkernijen, hebben ze volgens hun verzorgers wel verdiend.

In de Nieuwe Ebbingestraat, het loopt tegen zessen, rennen de ouders met hun lantaarndragertjes nog snel naar die laatste geopende winkels. Ik loop achter een echtpaar met twee kinderen. Voor de seksshop staan ze stil, het begint nu wel erg hard te regenen. De echtgenote wil naar huis, maar de man wil toch nog even die laatste winkel binnen, de sekswinkel. Gedecideerd pakt hij zijn zoontje bij de hand en trekt hem mee. Dit moet ik zien en ik volg hen tot in de zaak. Kan altijd een vers lingeriesetje gebruiken. In de invallende duisternis blijft de vrouw verbijsterd achter met haar dochtertje. 
De hooggeblondeerde winkeldame in werkkleding blijkt slecht voorbereid op Sint-Maartenlopertjes. Nadat het inmiddels blozende jongetje plichtmatig zijn liedje heeft gemompeld, bekent ze dat ze niets in huis heeft. Het kind haalt zijn schoudertjes op, maar de vader is een andere mening toegedaan. 'Doe me dan maar zo'n eetbaar slipje met aardbeiensmaak, of zo'n snoepbehaatje.' Dat zou Sint Martinus ook wel gewaardeerd hebben. 'Of beter, doe maar een pakje condooms, je kunt ze niet jong genoeg beschermen,' zegt hij met een knipoog. De seksshophoudster geeft zich gewonnen en haalt een pakje condooms onder de toonbank vandaan, over datum, dan is ze die ook maar kwijt. 'Bedankt hè,' reageert de nietsvermoedende vader. 'Zeg even dankjewel tegen die mevrouw. En niet tegen mama zeggen hoor!' fluistert hij in zoonliefs rode oortje. 

Met lichte braakneigingen bestel ik dan maar een flesje extra prikkelende massageolie. Je weet maar nooit wie er vanavond voor mij een liedje komt zingen...