Op de factuur staat: 'Spanrol aircopomp vervangen, € 126,50'. Garage Harrie heeft nog steeds hetzelfde briefhoofd. Te hard geel en te hard blauw, met auto's van een model dat in 1974 state of the art was. Ik arrangeer mijn fiets achter in de gerepareerde auto, langzaam en onhandig. Mijn hoofd is er niet bij omdat ik me de kentekens probeer te herinneren van de twaalf auto's die ik bij Harrie gekocht heb sinds 1986. Via LV-81-JN kwam ik toen bij hem terecht. Ik probeerde hem die auto te verkopen of te ruilen voor een andere, ik moest geld hebben. Harrie zag het onmiddellijk, een handelsman slaapt nooit. Wie vooruit wil komen in de wereld moet wakker zijn. Wij kwamen tot zaken.

Sindsdien koop ik altijd mijn auto bij Harrie. Ik weet niet waarom, maar het moet. Het zou kunnen komen door het briefpapier of door Harries enorme vaardigheid in het driebandenspel - hij werd vaak kampioen van het oosten. Praten deden we nooit. Mannen hebben problemen. Die moeten ze oplossen, niet bespreken met iemand die er geen kijk op heeft. Harrie zei wat er mis was geweest en wat het kostte. Ik betaalde. Uitstekend, mooier kan niet. Er veranderde niks. In zijn kantoortje van 2 bij 2 meter kwamen alleen steeds meer driebandendiploma's te hangen. Harrie werd steeds dikker en ik ook: moving on in the world.

De fiets zit er eindelijk in, ik ben klaar. Harrie komt uit zijn kantoortje en doet iets wat hij sinds 1986 niet gedaan heeft. Hij vraagt me iets wat niets met de auto te maken heeft. Hoe het met de handel is, vraag ik terug. 'Met de handel wel goed', zegt hij en kijkt de verte in. Nu moet ik wachten, denk ik. Ik wacht. 'Ik heb alleen een tumor, 12.4 cm, aan de slokdarm.' Ik wacht weer. 'Toen ik het hoorde, heb ik twee weken wodka gedronken, de hele dag door.' Ik knik begrijpend. 'Na die twee weken wisten ze het. Geen uitzaaiingen. Ze bouwen mijn maag uit tot een vervangende slokdarm, ik overleef het.' Ik onderdruk de neiging om hem te omhelzen. 'Mooi,' zeg ik. 'Of niet dan?' zegt Harrie. Hij steekt zijn hand op als ik wegrijd met 30-FG-JH.

Epiloog
In 2001 las ik voor het eerst een zkv van A.L. Snijders. In 2005 gaven Martien Frijns en ik (AFdH Uitgevers) de eerste bundel zkv's uit. In 2010 de vierde. Zo'n stukje als het bovenstaande zou ik nooit geschreven hebben wanneer ik al die Snijdersstukjes niet had gelezen en herlezen. Pijnlijk om toe te geven maar waar.
Ik had voor dit stukje eerst als titel LV-81-JN 30-FG-JH, de kentekenen des tijds, een soort alfa en omega. Het leek me een mooie, technische manier om het doordieselen van de tijd te benoemen, beter dan panta rhei of tempus fugit. Maar de vliegende beeldend kunstenaar Joost Conijn zei dat het waardeloos was, die titel. Omhelzing moest het worden. Ik deed eerst wat Conijn zei. Gelukkig heb ik 24 keer het woord ik gebruikt in het stukje - dat zou A.L. Snijders nooit hebben gedaan, zo vaak. Ik wel. En de oude titel heb ik teruggezet. Hopsa.