In december 2020 liet de Staatsloterij een Mini rondrijden in de stad. Een van de zoveel auto's die bij de oudejaarsloterij van het jaar daarvoor waren verloot, was nog niet opgehaald en de geldigheid van het winnende lot zou op 31 december verlopen. En dat lot was dus bij een sigarenboer in Groningen verkocht. In mijn herinnering was de actie volop in het nieuws.

Zomer 2020. Bij het opruimen van de spullen van mijn lief, een paar maanden na zijn overlijden, vond ik een stapeltje krasloten. En een envelopje van de Staatsloterij. De krasloten waren opengekrast en hadden allemaal een prijs. In het envelopje zat een straatje oudejaarsloten van 2019. Verbaasd vroeg ik me af waarom hij die loten niet had verzilverd. Was hij ze vergeten? Had hij ze bewust achtergelaten, bij wijze van een laatste leuke verrassing? Een bijzondere verrassing was het in elk geval wel.

De krasloten leverde ik in en naar goed gebruik liet ik de opbrengst voor het grootste deel uitbetalen in nieuwe. Van de rest kochten we ijs, een grote Kannietkiezenbak bij Toscana. Na twee rondjes nieuwe krasloten was de winst geheel verdampt. Ik keek op staatsloterij.nl of er een prijs zat op de oudejaarsloten. Op die site mocht ik de lotnummers invullen om de prijzen per lot te checken, maar ik koos ervoor om zelf het lijstje van de eindcijfers bij langs te gaan. Veel spannender. Zo zag ik dat vier van de loten samen een paar tientjes opbrachten. De overige zes deed ik bij het oud papier.

Een onrustig gevoel bekroop mij toen ik voor het eerst op de radio over de rondrijdende Mini hoorde. Werden die auto's eigenlijk ook in het lijstje van de eindcijfers genoemd? Had ik wel de hele pagina met uitslagen bekeken? Had ik een winnend lot weggegooid? Waarom had ik die nummers toch niet ingevuld! Ik zag in gedachten een kleurig strookje papier ingeperst tussen kranten en karton om aandacht schreeuwen. Droomde van wegwapperende papieren bij het leeghalen van de oud-papierbak op het winderige pleintje en dat dan net dat ene strookje zijn weg had gevonden naar een egelhok in een tuin, ongeveer zoals in de reclame. En ik hoopte vurig op het verlossende bericht dat iemand zich had gemeld met het winnende lot.

Voor zover ik weet is dat niet gebeurd. Misschien dat daardoor dat knagende gevoel steeds blijft terugkomen in de maand van de oudejaarsloterij. Niet om de auto, maar om de vraag waarom die winnende loten daar lagen, in een lade van dat grote bureau.

Op de foto naast mijn beeldscherm lacht mijn lief me lief toe.