In zijn geheel eigen stijl, door hemzelf vlotteratuur gedoopt, zorgt hij met volop humor voor enkele uurtjes leesplezier. Dit is deel 7 van de reeks Decade, waarin Mensema de doemtijd van de jaren '80 beschrijft. De delen zijn uitstekend los van elkaar te lezen.

Bill Mensema: Schisma / roman, Decade 7
ISBN 9789054524342 / NUR 301 / 12,5 x 20 cm / 192 pagina's
omslag; Joppe van der Spoel
Uitgeverij Passage, Groningen 2024 / € 16,00

Mijn moeder hield het dagboek bij van oktober 1944 tot september 1946. Ze schreef heel uitgebreid over wat ze meemaakte, over de mensen om haar heen en over haar opvattingen in het leven. Daardoor is het niet alleen een oorlogsdagboek, maar ook een zelfportret van een jonge vrouw in een heel andere wereld dan die van nu. Ze heeft het (vind ik, maar ik ben niet heel objectief, vrees ik) heel mooi geschreven, scherp in de observaties, en bij vlagen met een mooie dosis humor en cynisme. 

Daarom speel ik met de gedachte om de dagboeken in boekvorm uit te geven. Van een uitgever heb ik gehoord dat zij dat willen doen, mits ik een afzet van 200 exemplaren kan garanderen. Of ik dat kan garanderen? Daar heb ik geen idee van. Dat is dan ook mijn vraag aan lezers van Dwarsstraat: hoe denken jullie daarover? En zouden jullie me dat ook laten weten? Stuur me een berichtje op yde-vdb@outlook.com.

Email: yde-vdb@outlook.com

Over Mijn oom de leeuwentemmer: Het verhaal van mijn enigmatische oom Derk die zijn arm verloor door een leeuw. Een podcast in vier delen vanaf 1 november. Tekst: Lammert Voos, Productie: Bert Hadders De Nozems speelden de begintune, Joost Dijkema speelde banjo en gitaar en Menno Schreuder maakte de omslag.

Over Jericho: Tijdens een verwoestende burgeroorlog probeert correspondent Adam zich een weg te banen door de belegerde stad Jericho, op zoek naar de vrouw die hij beloofd heeft te helpen. Zijn pad wordt daarbij gekruist door onderwijzeres Lidija, die met haar familie vanuit een dorp naar de stad is gevlucht, en de barman van Hotel International, Devlet, die met gevaar voor eigen leven de vluchtelingen voorziet van voedsel en water. Tot slot is er de cynische VN-sergeant De Jong, die om onduidelijke redenen Adam wil helpen met zijn zoektocht. Als de stad definitief ingesloten raakt, ontstaat er een complete anarchie, waarin Adam, Lidija en Devlet hun waardigheid en menselijkheid proberen te bewaren. Maar is dat wel mogelijk midden in een oorlog?

'Mijn dochter draagt een steen' van Lilian Zielstra heeft inmiddels al veel positieve reacties opgeleverd, en eentje in deze etalage mag wat mij betreft niet ontbreken. Haar poëzie is bedrieglijk beschrijvend, want stijgt wel degelijk boven die eenvoudige werkelijkheid uit. Een van de thema's die zij in de bundel belicht, is de moederrol: een rol die je plotseling hebt zonder auditie te hebben gedaan, en zonder repetities vooraf: zo, nu ben je moeder, ga maar doen wat moeders doen. Zij morrelt, terecht, aan de vanzelfsprekendheid daarvan. Het gedicht 'Handen', raakte mij in het bijzonder, ik hield het niet droog. Trefzeker, met schijnbaar eenvoudige bewoordingen en zonder te oordelen, durft ze het aan om de vervreemding die het moederschap (ook) met zich mee kan brengen, te benoemen. 'Eindelijk iemand die het verwoordt!' Zullen vele moeders met mij denken. Wonderschoon. Ik hoop dat de bundel nog op veel plekken terecht zal komen: in echte etalages, in brievenbussen, op nachtkastjes en keukentafels. Want dat verdient 'ie.